Gazaneh گزنه: این به نفع هر دوی ماست

بگذار حرف‌هایت را به حساب نفهمی‌ بگذارم.

آنچه با آن دست و پنجه روی موس می‌کشید:

سال‌ها در فضای مجازی به عنوان تنها یک خواننده، حضور فعال داشتم ولی هیچ‌گاه چیزی ننوشتم و فقط نوشته‌هایم توی گنجه‌ی کاغذهایم بود و در جعبه‌ی اسرار و مگو رازهای ذهنم تا اینکه کنت کنزاً مخفیاً أحببت أن أعرف ... شاید فشار بی‌امان زندگی مرا به نوشتن در وب واداشت، شاید هم فشار بی‌امان زندگی، به هر حال هرچه که باشد و به هر دلیل که باشد، قطعاً فشار بی‌امان زندگی مرا به نوشتن واداشته است تا خودم را در مقابل افکارم به هیچ‌کس جز همه پاسخگو ندانم؛ در لوگوی وبلاگم هم یک جمله‌ی انگلیسی نوشتم با ذکر نام نویسنده که ثابت کنم چقدر روشنفکرم، خواستم فرانسه بنویسم، گفتم شاید طاقت نکنید آن همه روشنفکری را، ولی خب فکر کنم حالا که انگلیسی نوشتم، طاقت داشته باشید این همه روشنفکری را ... آری این وبلاگ متعلق به یک آدم به غایت معمولی است که در هر بابی کوهی از جملات استفهامی دارد: استفهامی، استفهام انکاری، استفهام تأکیدی و حتی غیر استفهامی.

میگویم که بدانید:

این به نفع هر دوی ماست

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر